Maja was bijna uitgerekend, maar het weer was zo goed dat we toch afspraken in hun nieuwe volkstuin aan de andere kant van de stad. Het bleek niet zozeer een volkstuin te zijn als we een grote verhoogde groeibak per gezin, maar daardoor juist precies groot genoeg om niet overweldigd te worden door je tuin en ook nog tijd over te hebben voor andere dingen, zoals met je kinderen spelen, pannekoeken bakken en nog een baby krijgen.
Het was ideaal! De kinderen vonden het er er geweldig en ik zag het ook helemaal zitten, zo'n bak, maar helaas, alle bakken waren al vergeven en de wachtlijst waar wij op staan voor de
allotments bij ons in de buurt is nog wel zo lang (en een hele volkstuin, mmm, is dat niet wat veel?), maar goed, wie weet beginnen ze daar ook ooit zo'n
starter box project.
Andy had Fergus een regenworm gegeven, die mijn manneke met plezier vasthield en niet meer los wilde laten. In tegendeel, hij wilde hem opeten!
Al wriemelend en al.
De volgende dag tekende Aoife deze 'memory' (ze noemt dat zelf zo, Dat komt door haar boek van de paper dolls, waarin de kapot geknipte poppetjes zomaar het geheugen van het kleine meisje invliegen en daar dan zijn, samen met allerlei andere herinneringen - een heel effectieve manier om zoiets abstracts als memory bij kleine kindjes te introduceren zo blijkt!)
Andy in de volkstuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten