dingen die we niet willen vergeten

Op de dag dat Fergus werd geboren wilde Aoife zoals wel vaker niet ontbijten. Toen granny haar zelf liet kiezen wat ze wilde eten zei ze soep, en dat kreeg ze ook. Met toast. Daarna gingen ze samen met de bus naar de nursery, toen ze daar bijna waren had ik net Rosemary gebeld om het nieuws te vertellen. En Aoife vertelde het aan haar juf: baby broertje is er.

Granny en Dave (de loodgieter, weet u nog wel? die was hier gewoon door aan het tegelen van de week, alsof er niets aan de hand was en komt morgen ook weer terug) hebben samen de geboorte van Fergus gevierd met taart.

Toen ik wegmocht uit het ziekenhuis was ik echt even aan het twijfelen of dit wel zou passen:

een sneeuwpak was geen overbodige luxe, want het was bitterkoud en erg donker ook, die dag (de dag ervoor was het ook koud maar heel helder en zonnig), maar dit was maatje newborn, en Fergus, tja...

maar kijk! het lukte, en ook al ziet het er een beetje raar uit, dat komt vooral omdat hij nog in opgetrokken babypose ligt, en zijn beentjes niet wilde uitstrekken tot in de voeten van het pak.

Aoife en hij droegen overigens hetzelfde hema pakje bij het verlaten van het ziekenhuis. Voor haar te groot, omgeslagen en wapperend. Voor hem precies goed. En ook mijn nachthemd (voor de geinteresseerden) was hetzelfde (stomtoevallig).