twelve days of christmas

nemen ze erg letterlijk hier. Met andere woorden, het is nog niet te laat om een plaatje van deze kaart van Rifle Paper Co te posten...

 

gelukkig kerstmis allemaal, en dat het komend jaar maar heel gezond, liefdevol, licht en kleurrijk mag zijn!

grote meisjes

verven bij het ontbijt

en wie kwam er ook?

in de kathedraal, wat een toeval toch dat het kindje Jezus ("jeesj") zomaar in Lancaster neer is gestreken!

kerstmis

en ja hoor father christmas kwam, en hoe!
met een bezemset

een bedje voor de pop

veel boekjes en een tekenbord!

wat een bofferd is die Aoife toch. 

En voor papa de beste verzekering tegen sneeuw dit jaar...

christmas eve

tot verbazing van alle niet engelstaligen in ons huis is christmas eve is niet alleen vanavond, maar de hele dag.
de boom staat,

de christmas cake is klaar,

de boodschappen zijn gedaan en de stockings liggen klaar voor morgenochtend (sssttt...)

het zijn er maar vier want ik had niet meer stof, dus padraic en ik delen er een (die volle).

de kaarten hangen, 

en we hebben een tree of life op het schoolbord...

Nu luisteren we naar de Nine Lessons and Carols op radio4, het traditionele begin van de kersfeestelijkheden. Het begint met een koorknaapje dat de eerste regels van Once in Royal David's City zingt, in de kapel van King's College in Cambridge, en dan valt de rest in. Geen nachtmis dit jaar, hij is in de kathedraal echt om middernacht en dat wordt toch wel een beetje laat, dus we gaan morgenochtend.

En dan nu maar wachten tot father Christmas inderdaad gaat komen vannacht om alle pakjes onder de boom te leggen. 

leuk hoor zo'n eerste Kerstmis in ons eigen huis...

santa claus is coming to town

We hebben het bezoek van father Christmas aan de creche gemist, vorige week, maar gelukkig kwamen we hem gisteren ook in de stad tegen! Hij komt vanavond, zei hij, maar dan moet je wel lief gaan slapen. Als je wakker bent werkt het niet.

schemer

nieuw: nu ook plaatjes in het schemerdonker van de midwinter!
(met andere woorden, hehe, mijn nieuwe telefoon is er... na ruim een maand wachten!)

nee he...

weer
een
stuk
vulling
uit
weer
een
andere
tand
gevallen...
dus morgen wéér voor een noodgeval naar de tandarts (12e keer dit jaar)

wat is er aan de hand?

tralalalalalalalalaaa

deck the halls with boughs and holly!
na het houtwerk (ik), de muren boven de lambrisering (Padraic) nu ook het prachtige terracotta* dat onder de lambrisering zat overgeverfd met wit...
Met dank aan Rosemary, die gisteren niet alleen op visite kwam maar me ook spontaan bijstond met het verven!

* dat terracotta (en het perzikkleurtje erboven) kun je op deze foto niet zo goed zien, want om het wit iets meer uit te laten komen heb ik daar met de belichting geknutseld, maar je moet maar geloven dat het effect was alsof we de afgelopen anderhalf jaar een gang hadden die qua kleur nog het meest weghad van een ongelukkige poel braaskel bij de bushalte van iemand die de avond ervoor pasta bolognaise had gegeten - (geeft een geheel nieuwe betekenis aan mediterraan oranje, nietwaar?)

en er was licht

in onze aanhoudende pogingen om het huis en lichter en warmer te maken deze winter, ziehier (ha het houtwerk in de gang) nummer twee: een dik warm wit wollen kleed. Ja niet al te praktisch met een peuter (en een houtkachel) maar daarom ook maar niet voor een duur kleed gekozen.

prototype

we proberen maar wat...
eerste variant van hand in-het-rond- gebreide ipod/iphonehoesjes met driehoekpatroon voor de winkel (binnenkort geopend), naar eigen ontwerp!

zoet

er is weer rust. Aoife slaapt beter, eet beter, is over het algeheel een stuk gezelliger, en speelt heel lief met haar eeuwige favoriet: het theeserviesje. Theevisites met poppen, aap en beer (en die zet ze zelf zo neer in het raam) in de kerstversierde kamer.

En daarna naar buiten met papa boodschappen doen alvast voor de kerst (ik kan echt niet geloven hoe georganiseerd we zijn dit jaar!!!)

Zeppelin in de sneeuw

gisteren was mijn voorlopig laatste tandartsbezoek, ik zal niet garanderen dat het nu gedaan is met mijn tandenpech (ene noodvulling geval na het andere...) want de assistente heeft het even voor me nageteld en jawel, ik ben dit jaar 11 keer naar de tandarts geweest. Het lijkt er wel op dat ik daar zelf werk,  en dat Irina en Rachel (de tandarts en de assistente) mijn collegas zijn, zo vaak heb ik ze gezien! ben ook volledig op de hoogte van hun belevenissen... Ze zijn aardig maar nu hou ik het wel even voor gezien, hopelijk.
Ander nieuws: eindelijk begint het te sneeuwen. Na de afgelopen twee jaar is een witte kerst niet meer perse iets waar we naar uitkijken, zeker niet nu opa en oma volgende week met de huurauto hier naartoe rijden vanaf het vliegtuig, maar het begon toch een beetje laat te worden voor mijn gevoel. Heb nog net op tijd een sneeuwpak voor Aoife weten te bestellen (net als vorig jaar was alleen haar maat de hele tijd uitverkocht overal... dezelfde ouders dus die er bovenop zitten. Allemaal getraumatiseerd door dat eerste jaar hevige sneeuw toen we allemaal met onze zwangere buiken over het gladde wegdek gleden (ik kan er echt geen andere verklaring voor bedenken dat alleen die maat jaar in jaar uit op is...)).

We zijn redelijk op schema met de kerstvoorbereidingen. De boom staat, bijna alles cadeautjes voor de neefjes en nichtjes van Padraic zijn de deur uit, de rest ligt zo goed als allemaal ingepakt op de boekenkast (nu Aoife doorheeft wat cadeautjes zijn wil ik ze liever niet onder de boom leggen). Ik ben christmas stockings aan het maken, voor kerstmorgen, en de kaarten zijn klaar om verstuurd te worden. Alleen de hal is nog steeds niet af, misschien dat daar nog wat tijd voor overblijft dit weekend, tussen de snel-nog-even-voordat -iedereen-naar-familie-is vriendenbezoekjes door (wij blijven lekker thuis dit jaar want familie komt hier) (bedacht me laatst trouwens dat van alle babies die we kennen hier, er maar een is die niet twee- of meertalig wordt opgevoed, de rest heeft allemaal minstens een internationale ouder... toch gek, heeft meer iets van een bizar vakantiekamp dan van een woonplaats zo).

ps. de zeppelinreferentie is voor de trouwe lezers, die zouden moeten kunnen weten waar dat op slaat...

peuterpuber

thuis. en bij de thee na het slaapje vanmorgen een dame die niets maar dan ook niets anders wilde dragen dan haar bloemetjesregenjas. binnen. als een ware nozem zat ze aan tafel:

kraag omhoog en wie maakt me wat!

en dit was nog maar het begin vandaag. we gingen namelijk (stom natuurlijk) in de kerstdrukte erop uit om de laatste kerstcadeautjes te kopen, en een boom. Nou mooi niet, wat een gekrijs. was het de laatste week alleen maar als we in een rij stonden, vandaag ging de sirene aan zodra we ook maar een winkel binnenliepen. Alleen rondrennen in de bibliotheek kon haar wat kalmeren. Hopen maar dat dit een korte fase is, want ik word er echt gek van. Ik probeer dan wel niet te reageren, maar dat is toch lastig verdedigen als madame winkel na winkel op stelten zet.

en tot overmaat van ramp viel er vanavond bij mij wéér een stukje vulling uit een tand...

oververmoeiende trap

jaja, dat lesgeven is fijn, maar daar gaat mijn vrijheid van weg-zijn. Met andere woorden, omdat ik gisterochtend moest aantreden ben ik alleen teruggereisd, en heb ik man en kind bij opa en oma gelaten (zodat man nog een promotie kan doen in Groningen). Zij komen morgen terug (als de extreme storm het toestaat tenminste), en wat doe ik intussen?
De trap verven.
Wat. Een. Klus.

update: visueel bewijsmateriaal!

(Alles wat hier wit is was dus allemaal ongeverfd hout. Het is nu al zoveel lichter in de gang!)

meer meer meeer... meer EI!

soms wil je gewoon iets zeggen... en soms heb je dan gewoon aan een woord niet genoeg!
Aoife kende het woordje meer allang en ook ei was een favoriet, maar toen ze laatst met opa en oma en papa aan het eten was, sajoer boontjes met ei, en haar ei was op begon ze te roepen; meer meer, want ze HOUDT van ei, maar zonder succes, en toen uit pure frustratie niet begrepen te worden: meer EI! En het werkte, want natuurlijk konden opa en oma zo'n mooie volzin niet weerstaan!

pakjesavond

de pakjesavond was gisterenmiddag bij opa en oma. Aoife was eerst een beetje van slag maar deed daarna deed lekker mee en kreeg rode slofjes, duplodieren, zachte blokken, een armbandje met houten kralen, een sinterklaasboekje en een chocoladeletter. voor papa en mama waren er ook cadeautjes, wat een feest.

en vandaag kwam kleine piet ook nog eens langs, om te dansen en met de telefoon van oma te spelen.

piet

warning: for non-dutch people, the picture below might cause a slight spell of policitcally correct indignation!

wat gebeurt er als je met opa en oma in het pittoreske delft (zie hier hollands gloren in de achtergrond: opa, fietsen en trapgevels op de markt) gaat wandelen? dan zorgen ze wel dat je voor het eerst een zwarte piet te zien krijgt, en dat die dan ook meteen weet dat jij als kleine peuter in Engeland woont en daarom helemaal nog nooit iets mee hebt gekregen van de sint gekte!

(terzijde: verbeeld ik het me nou of is de sintigheid toegenomen ten op zichte van een paar jaar geleden (het kan ook maar zo lijken dat het me meer opvalt met een kindje natuurlijk).

pakken

we gaan sinterklaas vieren in Nederland. Leuk, maar dan moet er gepakt worden, en dan bedoel ik niet cadeautjes (easy!), nee, dagen vooruit denken wat gaat het weer doen, hoeveel moeten we mee nemen en past het wel bij elkaar? En met die wisselende seizoenen en zere voeten wordt dat nog extra lastig. Ja heus.
Intussen is Aoife flink grimmig, krijsen als ze haar zin niet krijgt, ze is echt een behooorlijk pittige tante, van wie ze dat heeft laat ik maar even in het midden (maar laat ik even vermelden dat padraic vroeger ook een driftkikkertje schijnt te zijn geweest!), daarbij was ze vannacht ook aan het spugen, dus bijna niemand heeft hier een oog dicht gedaan en dat doet de humeuren hier ook weinig goed. pf

Kaash

Het is maar goed dat sinterklaas een boot heeft en zomaar even naar Engeland kan komen varen. Zo heeft Kaash een paar boekjes gebracht uit Nederland, om zichzelf voor te stellen, en sinterklaas heeft al kikkers en muizen in de schoen gedaan en mandarijntjes en een sambabal en een blokfluitje voor Aoife. We zingen sinterklaasliedjes en kijken naar plaatjes van de sint op googleimages. Sinterklaas komt ook over de post, en heeft nog een boekje gebracht, en een boodschappentas en schortje voor Aoife en iets lekkers en iets wolligs voor papa en mama.

foto via knoopje

Of het er iets mee te maken heeft weet ik niet, maar sinds gisteren zegt Aoife opeens "mijn". haar 'hebben' blijkt bij nader inzien 'hebben' te hebben betekend kwamen we al een tijdje terug achter maar nu is-ie er dan toch, net na het niet willen delen ook het woord dat erbij hoort (zij het nog een beetje weifelachtig en zeldzaam). Als dat maar goed gaat met pakjesavond... Gelukkig laten Sarah en Joris zich vast niet op de kop zitten door zo'n peuter, en wie weet is Aoife zelf ook zo onder de indruk van het hele gebeuren dat dat niet nodig is ook!

In other news heb ik vandaag EINDELIJK zowel mijn laptop op het universiteitsnetwork van Lancaster weten aan te sluiten (en gebruiken) en SPSS weten te installeren op dat ding. Niet te geloven dat SPSS me ooit nog eens zo blij kon maken, dat verraadt toch wel iets over mijn duale natuur. ha!

schoolfotos

de schoolfotograaf is geweest, nou ja, de crechefotograaf. Aoife vond het maar vreemd allemaal. Er waren vijf fotos en op elke foto keek ze verbaasd een andere kant op. Maar een ervan was min of meer een neutrale uitdrukking. We moesten er drie kiezen om die ene te mogen houden dus ziehier:

de twee meest verbaasde hebben we maar weer teurggegeven.

klachten

er is geklaagd en inderdaad, het is een beetje stil geweest hier op mijn blog. veel gaande de afgelopen weken, padraic is twee keer een paar nachten weggeweest voor werk en aoife kreeg haar vier laatste kiezen, weinig slaap en veel hoofdpijn, een ontstoken voet en een stuk tand afgebroken (alweer ja). daarnaast veel nieuwe mensen (noors en anderzins), veel werk, nakijkwerk en lesgeven en veel frustraties over het nemen van de laatste beslissingen over mijn winkeltje, zorgen dat er genoeg voorraad is en mooie fotos (wanneer komt die nieuwe telefoon nou?), ogentest, bril uitzoeken, en dan heb ik het nog niet eens over dat paper dat nu echt eens afmoet (naast dat andere paper dat Sible vorige week namens ons de deur heeft uitgedaan...).
Maar, voor breien gebruikt men de voet niet (en de tand niet en ja, je moet toch soms eventjes bijkomen van al dat gefrustreer over de concurrentie en winkelnamen en niet werkende computers- ook al zijn het macs- en working memory... dus: zie hier het hele paar:

niet dat ze ze ook maar langer dan een minuut aanhoudt, maar misschien als het zo koud is dat een jurk met korte mouw echt te fris is dat ze ze dan wel wil dragen. Leuk om te doen hoor, dat inbreien, ik ga dat zeker nog eens proberen. 

donderdagen met papa

op donderdag eet Padraic altijd curry met Chris op de campus. En soms mag Aoife mee. Die eet gerust Chris'  ("khisf") chapati op als ze de kans krijgt. Of de lassie van papa.

noorse huisvlijt

ik heb in Lancaster twee noorse vriendinnen. Niet dat dat er iets mee te maken heeft, want die zien er heus niet allebei zo uit, maar het bracht me op een idee... en toen zag ik deze wantjes op etsy (affijn, u ziet ze hiernaast vast in mijn favorieten staan) en natuurlijk dacht ik toen: hm, misschien kan ik dat ook. Dus had ik even op youtube gekeken hoe men met twee kleuren breit (het antwoord is met een draad links, oppikken alsof je aan het haken bent, en de andere draad gewoon omslaan met rechts) en met opvallend weinig gepruts, maar veel getel ziehier:

ja... nu alleen de andere nog.

aoife opens her word hoard

ze zegt

peeeese?
(please)

als je erop staat, tenminste.
eerlijk waar, je hebt nog nooit zoiets schattigs gehoord. Ik zou bijna zeggen dat ze manieren heeft, maar helaas heeft ze naar goed peutergebruik gisteren ook net ontdekt dat je op andere kindjes kunt inhakken als ze met jouw speeltjes spelen (die jij dus daarom juist ook wilt op dat moment)... ehm, ja, daar komt nog wel enig opvoedwerk bij kijken denk ik.

a moving target is hard to hit

Marlies heeft ons geleerd hoe nou toch al die krullen te temmen (ahum). beetje natmaken en dan olie erin. Nou ja alleen natmaken werkt ook, alleen fotos maken werkt nog niet zo goed (maar dat is hopelijk binnenkort ook onder controle)

in nieuwe jurk. Ik had de stof al tijden lang geknipt klaarliggen, maar kon maar niets vinden voor de binnenkant. Aoife groeit als een malle, dus het werd wel tijd dat ik er eens iets mee ging doen. Uiteindelijk is het is een grijze Libertybloem geworden en dit is nu mijn favoriete jurk.

nog een schat

Sinterklaas moet nog komen, maar hier is alles al in de kerststemming. Nou zou dat heel pittoresk kunnen zijn, maar dit is Lancaster en dat is het echt helaas niet... Maar vanuit de bus heb ik al in een huis een kerstboom gezien en de winkels liggen wel al vol met kerstspullen.  Ook de charity shops, alwaar ik deze schat vond voor 1 pond.

twee families: familie een bestaat uit een heleboel geflockte poppetjes (wat moet je ermee, maar toch, rechtstreeks uit de jaren 60):

ben vooral gecharmeerd van de huzarensneeuwpop.

en familie twee: zijden kerstballen en -klokken, al dan niet met versiering:

allemaal onbreekbaar en ik vermoed zomaar dat dat dit jaar best van pas zou kunnen komen!

wat moet je daar nou mee?

we waren in Morecambe met Marlies vandaag en we zagen dit gebouw:

de winter gardens, oftewel een oud theater/danszaal, je weet wel zo een die vroeger heel hip was maar nu leeg staat, omdat er niemand meer lekker weg in eigen land gaat. Ook hier niet.
Padraic en ik zijn er ooit eens binnen geweest, en dat ziet er zo uit.

en we hadden het er nog over, wat moet je tegenwoordig met zo'n gebouw? Zonde om af te breken, maar onmogelijk om nog weer voor het oude doel te gebruiken...
en toen zag ik dit op pinterest:

Een theater in Detroit uit 1929 wordt nu als parkeergarage gebruikt.

the lady doth protest too much

in twee talen tegelijk nog wel, want: ik ben (nog lang geen) twee en ik zeg: Neeno!


* insert krachtterm about here *

driftbuien en veel slapen, niet weten wat ze wil, wegrennen, gillen... het heeft er alle schijn van dat Aoife zichzelf weer aan het georganiseren is, mentaal dan. We hopen maar dat het van Zeer Tijdelijke Aard is.

Desalniettemin heb ik het afgelopen weekend madame toch tamelijk vrolijk op de foto weten te zetten. Hoe dat mogelijk is is me echt een raadsel, want het was meer mimimi (oftwel "ikke', denken we) dan cheese, maar goed. Marlies was er en die was gelukkig erg geduldig en begripvol en gezellig ook. En we hadden weer prima weer; er moeten vaker gasten uit Nederland komen, dat lijkt het weer tegenwoordig steeds erg veel goed te doen!

zoek de geest

Aoife is een beetje ziek, ze heeft dit weekend overgegeven in de auto, en later ook in bed twee keer op zaterdag en een keer op zondag. Kortom, de winter is begonnen, gelijk met de wintertijd. Vandaag is echter halloween, en omdat de daar vrijdag al aan gedaan hebben bij de baby bounce and rhyme in de bibliotheek kunnen we toch een toepasselijk plaatje tonen...

Jerusalem

op naar Bradford voor de grote Monaghan familiebijeenkomst. Wie: 150 Monaghans en aanverwanten. Waar: de oude parochiekerkhal van de familie, tegenwoordig gesitueerd in het midden van een industrieterrein in Bradford. Hoogtepunt van de dag: kinderorkest speelt eigen versie van Jerusalem.

Bring me my trumpet of plastic!

ik zweer het je terwijl ik dit schrijf begint het origineel net op radio4 te spelen!

eliminatieproces met exhaustive search

als je geen oranje kunt vinden

en je wilt geen roze

geen blauwe

geen grijze

geen bruine

geen gele

en zelfs geen rode...

dan wordt het dus een groene winterjas!

pff... is dat voor iedereen zo'n gedoe?

(en een oranje regenjas voor mama, maar dan een mooie voor in de stad als padraic mijn zwarte outdoorjas bij wijze van netjes aanschiet omdat hij zijn knalblauwe merk - wandelgevaarte niet aanwil (voortuitgang!!) ... jaja dat is het niveau van doorschuiven hier ten huize Monaghan (ik geef toe het helpt als je dezelfde maat hebt, min of meer)).

bewijs

en voor wie dat van dat snot niet geloofde maar alleen de krul kon vinden...

en dan valt dit nog mee.

in de bibliotheek

even nieuwe boekjes halen is momenteel ongeveer gelijk aan een bezoek aan een pretpark.
(of een tripje naar de sportschool- afhankelijk van wier perspectief je hanteert)

snot en krullen

Aoife heeft een monsterverkoudheid te pakken, het lijkt nu wat beter te worden, maar vorige week was het echt ongelooflijk: twee lodderige ogen, voor een hele week lang, snot neuzen, snotlippen, snotkorstjes, schrale ogen en neus... affijn u krijgt al een beetje een beeld. Ze sliep slecht, dus wij ook, en begon van de schrik af en toe twee woorden te zeggen achter elkaar: mama thee!
ze houdt nu van haar boekjes, dingen ordenen, duplo en dora. ze doet bewegingen na van plaatjes of van de dora dvd (de vogeltjesdans) en ze kan flink driftig worden.

en ze heeft krullen een krul. en wat voor een!

I want to break free

dat Lokke en Sarah op visite zijn wil natuurlijk niet zeggen dat verder alles stilstaat (integendeel - de stofzuiger moest alweer uit de kast!)

liefdaad

sommige stofjes zijn gewoon te mooi om te laten hangen, vooral als je ze bij een charity shop tegenkomt. en zo werd een tricot minirok...

... een babyjurk en een peuterrokje! met labels die ik gisteren zoet heb zitten stempelen met de stempelset van mijn opa, met textielverf op breed biasband. handig dat biasband, is al netjes omgevouwen, men hoeft alleen nog maar te bestempelen, knippen en dubbel te vouwen. En te herinneren die labels dan ook nog echt ergens in een naadje te frummelen, want dat was ik dus tot tweemaal toe vergeten bij bovenstaande. mijn eerste schreden op het pad der stretchstoffen, lang leve de overlocksteek op mijn naaimachine (wat het openmaken van die naadjes om dat labetje erin te naaien niet makkelijker maakte overigens!)
en in actie:

hm.. toch een beetje het effect van een soort lendendoek bij zo'n bolbuikige peuter.